چگونگی تشخیص اختلالات سازگاری
تشخیص اختلالات سازگاری براساس شناسایی عوامل اصلی استرس‌زا در زندگی، علائم و چگونگی تأثیر آنها بر عملکرد شما است. پزشک در مورد سوابق پزشکی، بهداشت‌روانی و اجتماعی شما سوال خواهد کرد.
وی ممکن است از معیارهای موجود در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی منتشر شده توسط انجمن روانپزشکان آمریکا استفاده کند.
و پزشک معمولا برای تشخیص اختلالات سازگاری، این معیارها را لیست می‌کند:
- داشتن علائم عاطفی یا رفتاری در عرض سه ماه از بروز یک عامل استرس زا در زندگی شما.
- تجربه استرس بیش از حد معمول در پاسخ به یک واقعه استرس‌زا در زندگی
شش نوع مختلف از اختلالات سازگاری وجود دارد. اگرچه همه آنها به هم ربط دارند، اما هر نوع دارای علائم و نشانه‌های منحصر به فردی است.
اختلالات سازگاری می‌تواند:
- اختلال با روحیه افسرده. علائم این بیماری عمدتا شامل احساس غم، اشک و ناامیدی و احساس عدم لذت در چیزهایی است که قبلاً از آنها لذت می‌بردید.
- اختلال با اضطراب. علائم این بیماری عمدتا شامل عصبی بودن، نگرانی، مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها و احساس خستگی زیاد است. کودکانی که اختلال تنظیم یا اضطراب دارند ممکن است شدیداً از جدا شدن از والدین و عزیزانشان بترسند.
- با اضطراب مختلط و خلق افسرده. علائم شامل ترکیبی از افسردگی و اضطراب است.
- با اختلال در رفتار. علائم به طور عمده شامل مشکلات رفتاری، مانند جنگیدن یا رانندگی بی‌پروا است. جوانان ممکن است از مدرسه فرار کنند یا اموال را خراب کنند.
- اختلال در احساسات و رفتار. علائم شامل ترکیبی از افسردگی و اضطراب و همچنین مشکلات رفتاری است.
مدت زمان بروز علائم و نشانه‌های اختلال تنظیم نیز ممکن است متفاوت باشد. اختلالات سازگاری می‌تواند:
- حاد. علائم و نشانه‌ها شش ماه یا کمتر طول می‌کشد. پس از برطرف کردن عامل استرس، آنها باید آرام شوند.
- مداوم (مزمن). علائم و نشانه‌ها بیش از شش ماه طول می‌کشد. آنها همچنین شما را آزار می‌دهند و زندگی شما را مختل می‌کنند.
بسیاری از افراد مبتلا به این اختلالات درمان را مفید می‌دانند و اغلب فقط به درمان مختصر نیاز دارند. دیگران، از جمله کسانی که دارای اختلالات مزمن یا عوامل استرس‌زای مداوم هستند، ممکن است از درمان طولانی‌تر بهره مند شوند. درمان این نوع از اختلالات شامل روان‌درمانی، داروها یا هر دو است.
شیوه‌های درمان اختلالات سازگاری
روان‌درمانی که به آن گفتار‌درمانی نیز گفته می‌شود، اصلی ترین درمان اختلالات سازگاری است. که می‌تواند به عنوان درمان فردی، گروهی یا خانوادگی ارائه شود.
درمان می‌تواند:
- به صورت حمایت عاطفی باشد.
- کمک می‌کند تا به روال عادی خود برگردید.
- به شما کمک می‌کند یاد بگیرید که چرا رویداد استرس‌زا توانسته بر شما تأثیر بگذارد.
- به شما کمک می‌کند مهارت‌های مدیریت استرس و کنار آمدن برای مقابله با حوادث استرس‌زا را یاد بگیرید.
انعطاف پذیری توانایی سازگاری مناسب با استرس، ناملایمات، ضربه یا فاجعه است. انعطاف‌پذیری ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد، اما این راهکارها را در نظر بگیرید:
- با حمایت‌های اجتماعی سالم مانند دوستان مثبت و عزیزان در ارتباط باشید.
- کاری کنید که هر روز احساس موفقیت، لذت و هدف را به شما القا کند.
- یک سبک زندگی سالم داشته باشید که شامل خواب خوب، رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم باشد.
- از تجربیات گذشته در مورد اینکه چگونه می‌توانید مهارت‌های مقابله ای را بهبود ببخشید بیاموزید.
- در مورد آینده امیدوار باشید و برای یک نگرش مثبت تلاش کنید.
- نقاط قوت شخصی خود را بشناسید و توسعه دهید.
- با ترس خود روبرو شوید و چالش ها را بپذیرید.
- به جای جلوگیری از مشکلات، برنامه‌ای تنظیم کنید که در هنگام بروز مشکلات آنها را برطرف کنید.
با کودک خود در مورد وقایع استرس‌زا صحبت کنید، اگر کودک شما مشکل دارد، سعی کنید کودک را به آرامی تشویق کنید تا در مورد آنچه که تجربه می‌کند صحبت کند. بسیاری از والدین تصور می‌کنند که صحبت در مورد یک تغییر دشوار، مانند طلاق باعث بدتر‌شدن کودک می‌شود اما کودک شما نیاز به فرصتی برای ابراز احساس غم و اندوه و شنیدن اطمینان شما دارد و شما یک منبع ثابت عشق و پشتیبانی خواهید بود.
